Together

De vorige psychiater – al weet ik niet helemaal zeker of ik een huidige psychiater heb – adviseerde me om "gewoon aan de gezonde kant te blijven". Tuurlijk, dat doen we even, geen punt. Tot ik een T-shirt aantrek met op de achterkant de woorden Me And You en ik met een razendsnelle tijdmachine teruggebracht word naar jazzballet. Eén van mijn verwoede pogingen om er asjeblieft bij te mogen horen, bij de andere meiden in de klas die praatten en lachten en in de les briefjes uitwisselden en samen opfietsten en elkaar ongetwijfeld na schooltijd belden. Meedoen met hun jazzballetclubje zou me redden. Me and you and you and me, no matter how they toss the dice, it had to be, schalde door de ruimte in het buurthuis – en waar we naar rechts moesten draaien, draaide ik naar links, moesten we naar voren, bleef ik staan, en als ik eindelijk de pasjes onder de knie had, dan moesten we verdomme ook met de armen van alles doen en faalde ik alsnog. The only one for me is you and you for me. Na afloop stond thuis een koud geworden bord eten eenzaam op tafel te wachten terwijl mijn vader verstoord opkeek van de eindeloze toonladders die hij op de piano oefende. So happy together, how is the weather. So happy together, we're happy together. Een vreselijk liedje trouwens. En dat T-shirt zit niet eens echt lekker.