Sneeuwschuiver

Vooruit dan maar: ik kies weer voor SnowPatrol op mijn iPod, ter ere van de sneeuwjacht die niet kwam, en vanwege het dunne laagje sneeuw dat vannacht viel, waardoor de wereld ’s ochtends vroeg opnieuw smetteloos wit is, en de wegen glad, waardoor ik wéér mijn Uggs moet dragen, wat op zich niet heel erg is, maar toch: er zit beslist een grens aan hoe vaak je in een maand Uggs wil dragen, al hoef ik ze van de verkoopster niet meer zonder sokken te dragen, wat vier, vijf jaar geleden, toen ik mijn eerste paar Uggs kocht, dat overigens heel wat degelijker was dan dit stel, nog beslist de doctrine was, niet dat ik me daar ooit wat van heb aangetrokken, maar met of zonder sokken: ik zou zo langzamerhand graag mijn mooie stamp-maar-lekker-met-die-hakken-powergirllaarzen willen dragen, die ik nu in een plastic tasje met me meeneem, terwijl ik constateer dat ik toch beter mijn dikkere handschoenen had kunnen aantrekken, omdat het kouder is dan ik verwachtte, en mijn vingers gevoelloos worden, en ook stel ik vast dat ik gewend begin te raken aan fietsen in de sneeuw, en minder stukken hoef te lopen, en dat is ook dankzij SnowPatrol, waardoor ik doe alsof ik een grote sneeuwschuiver ben die alles aankan, en dus heb ik een aardig tempo, en ben ik op werk voordat m’n iPod toe is aan het enige nummer dat ik echt graag hoor.