De barometer geeft om 6.15 uur ’s ochtends -4,6 graden aan. De straat is veranderd in een spiegelgladde ijsbaan. Hond en ik binden de ijzers onder en trekken er schaatsend op uit voor onze ochtendronde. Onderweg treffen we de krantenbezorger. Al weken gebruikt hij zijn beide voeten om in evenwicht te blijven: overal vindt je het spoor van zijn brommer met daarnaast twee strepen van zijn over de sneeuw gesleepte voeten. Vandaag zoekt hij luid scheldend zijn weg. In zijn geval helpt vloeken misschien tegen de gladheid. Ik boek er weinig succes mee. Hond is niet zo goed op ijs en maakt enkele keren een sliding. Het ergert haar. Boos kijkt ze naar mij op, maar Hond, echt, ik kan het ook niet helpen. Van strooizout krijg je zere pootjes, Hond, dus we moeten kiezen voor de onbestrooide routes. Een jongen gaat met zijn fiets hard onderuit: de laag ijs ziet er bedrieglijk onschuldig uit en ligt sprookjesachtig te glimmen in het oranjegele licht van de straatlantaarns. Enfin, wie zin heeft om te schaatsen, is van harte welkom bij mij in de straat. Bel maar aan als je toe bent aan warme chocolademelk - zelfs in een toef slagroom kan ik voorzien. Ondertussen zoek ik naarstig naar muziek waarmee ik, onderweg naar werk, de winterkou kan doorstaan. Het kan toch niet zo zijn dat ik niet verder kom dan Under Ice van Kate Bush? Wie heeft tips?
4 opmerkingen:
Ik moest ook aan Under Ice denken, en aan Vespertine van Björk, hoewel die laatste meer een associatie was, maar wel een die ze volgens Wikipedia zelf ook heeft (http://nl.wikipedia.org/wiki/Vespertine).
Ice Ice Baby? ;)
Björk! Dus IJsland - hoe heb ik níet aan haar kunnen denken!
En tegen het strooizout smeer ik Purol tussen de kussentjes, het lijkt te werken (mijn hond heeft ook snel last van haar pootjes met strooizout).
Een reactie posten