De cavia wilde maar niet uit mijn hoofd weggaan of ophouden mijn borstkas in elkaar te drukken en me de adem te benemen. Op werk probeerde ik te doen wat moest terwijl mijn voorhoofd pijn deed van de diepe frons en mijn ogen scheel keken – althans, zo voelde dat. Mijn spiegelbeeld is weg in situaties als deze. Ik kijk alleen maar naar binnen. Het werd hoog tijd om iets mierzoets te eten, hoewel ik veel meer de neiging had om met grof geweld mijn ribbenkast open te hakken, hard met mijn kop tegen de muur te rammen, een mes diep in mijn buik te steken. Toen kwam een collega vragen of ik gebak kwam eten ter gelegenheid van haar verjaardag. Stroopwafeltaart gaf ze me. Cavia's lusten geen stroopwafeltaart.
Twee zinnetjes spookten gisteren plotseling door mijn hoofd – "de mens is nu eenmaal een kuddedier" en "iedereen wil toch ergens bij horen" - en opnieuw was het raak. Godverdomme. Kuthoofd. Kutfilms. Stroopwafels.
Wat mij helpt bij herbelevingen:
- Zintuigen bewust prikkelen: iets zoets eten, ijsblokje in m'n hand nemen, vogels in de tuin observeren, naar straatgeluiden luisteren
- In beweging komen: stofzuigen, koffie of thee zetten, de was ophangen, met Hond gaan lopen naar ergens waar mensen zijn
- Contact maken: K. bellen, Hond aaien, op werk collega's opzoeken
- Stilte verbreken: tv aanzetten, muziek aanzetten, tegen Hond praten
- Mijn hoofd bevrijden: schrijven, een hardlooprondje bedenken, boodschappenlijstje maken, opruimen
2 opmerkingen:
tuinieren - alles waarbij je met je voeten (en liefst ook je handen) de aarde raakt...
met hond in modder spelen
met blote voeten door de branding lopen, liefst met schelpjes zodat je je voeten heel goed voelt...
douchen / in bad gaan (vgl Sylvia Plath: 'er moeten zaken bestaan waartegen een heet bad níet helpt, maar ik ken er niet één')
...
@Femke Talitha Ja! Dat zijn goeie!
Een reactie posten