Daar lig ik dan. Met, als ik goed geteld heb, 25 naalden in mijn lijf geprikt. Ik probeer te bedenken hoe vaak ik zo gelegen heb in mijn leven. Niet met die naalden, want dat is nieuw, maar op de behandeltafel van deze of gene.
Ik tel de rust-komt-vanzelf-mevrouw bij wie ik kwam wegens slaap- en spanningsproblemen. De jonge fysiotherapeute vanwege spannings- en migraineklachten. De haptonoom als behandeling tegen migraine en alle emotionele problemen in het algemeen. De fysiotherapeut waar ik voor de verandering gewoon met een hardloopblessure kwam. Al moet ik toegeven dat die blessure in tijden van stress zomaar weer de kop op steekt, daar hoef ik geen meter voor te rennen. De Bowenmevrouw vanwege de restless legs. En niet te vergeten de heks die vragen stelde aan mijn arm en waar de glazen flesjes in de vensterbank antwoord gaven. En o god, die engerd op een woonboot waar ik kwam voor ontspannings- annex sportmassage. Daarna die gescheiden vrouw in dat armoedige huis maar met een keurige behandelkamer. Kwam ik ook voor algehele ontspanning, maar zij was de balancing touch een beetje kwijt – het werkte aardig averechts.
Als ik niemand in mijn berekening heb overgeslagen, dan lig ik met die 25 naalden op behandeltafel nummer 9. En het gekke is: het voelt toch weer net zo onwennig als de allereerste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten