School

"Eh… sorry mevrouw, ik jou iets vragen mag?" Vanuit een bestelbusje dat betere tijden heeft gekend kijken vriendelijke ogen me verwachtingsvol aan.

"Ja hoor, vraag maar", antwoord ik en loop naar de rand van de stoep. Werkzaam als stukadoor of schilder, schat ik in, gebruinde gespierde armen, verbleekt rood petje achterstevoren op het hoofd.

"Ik op zoek naar kleine kinderschool", zegt de man. "Jij weten?"

"Een basisschool? Daarvan zijn er wel drie in de buurt", reageer ik. "Bij welke moet je zijn?"

"Ik niet weten", antwoordt hij besmuikt. "Ik vergeten."

Ik noem de scholen op terwijl ik tot mijn schaamte vaststel dat ik harder praat dan nodig is. Alsof hij me dan beter zal verstaan. Bij geen van de scholen en straatnamen zie ik een blik van herkenning.

"Zij hier vlakbij?" vraagt hij na mijn opsomming. Ze staan inderdaad allemaal in een straal van nog geen 500 meter. Ik vertel de man met de vriendelijke ogen hoe hij moet rijden. Hij maakt aanstalten om op te trekken.

"Zij wel scholen voor kleine kindertjes?" vraagt hij op de valreep nog een keer. Bevestigend knikkend zwaai ik hem na.