Renovatie

Toen ik in het plakbandkantoortje kwam werken, alweer zes jaar geleden, zou er al zeker vijf jaar eerder een prachtig nieuw gebouw betrokken zijn. Lange tijd bleef de mythe van het nieuwe gebouw rondwaren – ik ken het alleen in de vorm van een stoffige maquette. Ondertussen was alvast wel het onderhoud aan het plakbandkantoortje afgeschaft. Met als resultaat dat ramen niet meer open kunnen of juist niet meer dicht. Bij regen blijken we te beschikken over een indrukwekkende verzameling emmers die een plekje krijgen onder de ergste lekkages. In een aantal kamers ligt vloerbedekking waarvan je slechts kan raden naar de oorspronkelijke kleur. Het schijnt te gaan om een effen tint en niet iets met een frivool vlekkenpatroon, zoals ik veronderstelde. Er was een tijd dat alleen de huishoudelijke dienst de muren met spijkers, punaises en schroeven te lijf mocht gaan. De gaten in de wanden zijn nu zo talrijk dat er geen meer bij kan. Ik was dan ook verrast mannen met boren, schroevendraaiers en andere gereedschappen aan te treffen. Een dag lang was er een hoop herrie – inclusief een gratis bijscholing op het gebied van het Nederlandstalige levenslied – en toen had er een indrukwekkende renovatie plaatsgevonden. Nieuwe zeepdispensers, nieuwe handdoekdingessen, nieuwe wc-rolhouders en on top of it all nieuwe afvalbakken glimmen en blinken en glanzen me tegemoet. Jawel. 't Zijn de kleine dingen die 't doen.