Stoep

"Begrijpt hij dat dan", vraagt de buurvrouw-van-tegenover, "wat de stoep is?" Natuurlijk snapt Hond dat niet. Ze weet alleen dat ze naast me moet komen zitten als ik Halt zeg, of Aan de voet, of Wacht of Stoep, en wachten op een volgend commando.
"Mwah, jawel", antwoord ik dus vaag.
"Met Tos ben ik er nooit aan begonnen", zegt de buurvrouw, en dat is te merken ook, denk ik. "En hij is er toch al tien mee geworden. Hoe oud is hij?" Ze wijst op Hond. Ik vertel de buurvrouw dat Hond acht is.
"Tos heeft twee bulten, hier aan de zijkant." De buurvrouw wijst het op haar eigen lichaam aan. "Maar de dokter doet er niets aan, zegt hij."
Ik trek vragend mijn wenkbrauwen op. "Vetbulten", verklaart buuf. "Ik kan 'm wel laten opereren. Maar dat is ook weer zo'n gedoe. En zolang het niet kwaadaardig is."
"Tja, zo'n operatie is ook zo wat", beaam ik.
"Hij is ook al tien hè", zegt de buurvrouw nog een keer. "Dat is mooi toch. Mijn dochter is maar 45 jaar geworden. Dat is heel wat anders." Ik knik. Anders? Een hond of je dochter - dat lijkt me onvergelijkbaar. 
"Ja, dat zeg ik gewoon maar hoor", praat buurvrouw verder. "Zo denk ik er tegenwoordig over." En met kleine, felle pasjes loopt ze weg.