Opstaan rond 7 uur, schreef ik afgelopen zomer op als één van mijn liefste wensen. Toch gaat de wekker elke werkdag om 6.10 uur. Terwijl ik weet dat iets langer slapen zorgt voor meer uitgerustheid en meer stabiliteit. Maar ik verzet de wekker niet. Zoals ik ook gewoon naar werk ga als tante Migraine op bezoek is en ik eigenlijk mijn bed weer in moet. Of zoals ik me realiseer dat ik me nauwelijks ooit ontspan en desondanks blijf dóórgaan. De rugpijn deze week wilde heel graag dat ik allerlei smeerseltjes gebruikte en rust nam, maar ik dacht daar anders over. Niks geen rust, ben je gek. Ik had ook iets kunnen slikken tegen de pijn - maar waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?
Ik ben lang genoeg in therapie om te kunnen bedenken wat de Rockchick & Co me nu zouden vragen: "Hoe komt het dat je niet beter voor jezelf zorgt?" Ik ben al zo lang in therapie en nog weet ik het antwoord niet. (Weet ik echt het antwoord niet?)
Hoe dan ook. Het goede nieuws: elk jaar koop ik extra vakantiedagen. En ik had er nog precies genoeg om tussen Kerst en oud & nieuw toch maar lekker vrij te nemen.
3 opmerkingen:
Stel jezelf die vraag niet meer, maar doe het gewoon. Wat gebeurt er als je het wel doet? Ga je dood? Nee. Je voelt je juist een stuk lekkerder. Stop ff met jezelf straffen voor niks... scheelt een hoop energie. Niet zoeken naar het waarom, gewoon (laten) doen. Laat K. die wekker maar om 7.00 uur zetten...
@Swan Het gaat goed komen, tenminste wat de wekker betreft. Die gaat voortaan om 7.00 uur!
Niets lekkerder dan een wekker later zetten en nog even omdraaien. Mjam!
Een reactie posten