Ster

Wel of geen kerstboom, wel of niet iets kersterigs doen met Kerst, wel of geen hekel aan Kerst: de kerstster-met-de-lamp-erin hangen we op. Punt. En dat doen we omdat het een heel karwei was om zo'n ding te vinden. Het is zo'n ster van karton die wij vroeger thuis voor het raam hadden hangen. Waarvan ik trouwens niet durf te zeggen of er een lichtje in zat. Toen K. en ik zo'n ster wilden hebben, bleek ie nergens te koop. Ja, wie koopt er ook zo'n kartonnen geval als je van alles met glitter en glans en geluid kunt krijgen?

Op een dag vlak voor Kerst vonden we er eindelijk eentje in een klein obscuur winkeltje dat museumsouvenirs verkocht. Eenmaal thuis met onze schat bleek het bijgeleverde snoer niet te werken. Damn! Nog een uur voor de winkels zouden sluiten. De reparatie zou een week duren - een ingewikkeld systeem rond inboeken, categoriseren, defect detecteren, juiste man op juiste klus enzovoort werd me uitgelegd in de enige lampenwinkel die ons dorp rijk is. Maar, was het eind van het liedje, als ik even een uurtje had, dan zouden ze er die middag nog naar kijken. Opgelucht liet ik mijn snoer achter in de rommelige, van onder tot boven volgestouwde winkel. Exact een uur later was ik terug. De oude mevrouw die midden in de winkel had zitten kauwen op een enorm broodje gezond, zat er nog en had haar broodje nog niet op. De dame achter de toonbank leek me zich niet te herinneren. 

"Ik kom m'n snoer ophalen", stamelde ik. Natuurlijk stond ik even later buiten met een gloednieuw, veel te duur snoer. Maar de ster hangt en schijnt zijn warme licht. Ieder jaar. Punt.