Verlanglijst

In een aflevering van Leiders gezocht komt de topman van Shell aan het woord.

"Met zo'n veeleisende functie als die van u, hoe belangrijk is het thuisfront dan?" vraagt de interviewer.

"Heel belangrijk", beaamt de topman. Zonder zijn thuisfront kan hij geen topman zijn.

"En uw thuisfront bestaat uit maar liefst vier vrouwen", zegt de interviewer met onmiskenbare jaloezie.

"En twee vrouwtjeshonden", voegt de topman breed grijnzend toe.

Ik heb een thuisfront dat bestaat uit één vrouw en één vrouwtjeshond. Maar ik ben dan ook geen topman - verschil moet er zijn. Mijn functie is niet veeleisend, maar werken eist wel veel van mij. Alleen al overzicht houden op waarmee ik bezig ben vergt de nodige energie. 
"Maar jij bent toch juist al heel goed in structuur? Als ik denk aan lijstjes, dan denk ik aan jou!" zegt een collega als ik verzucht dat ik weleens een cursus wil volgen om het gevoel van constante chaos te verminderen. Zelfs collega's die in míjn ogen heel geordend zijn, zijn enthousiast over zo'n training.

De verbazing van mijn collega raakt me meer dan ik had verwacht. Wéér die confrontatie met de wanorde in mij. Wéér die brug nemen om mezelf te laten zien. Echt te laten zien.

"Het thuisfront is essentieel om de balans te behouden", zegt de topman.

Dat geldt dan zeker alleen voor topmannen. Want met mijn thuisfront is alles in orde, maar over mijn balans kan ik dat niet zeggen.
Het enige lijstje dat ik sinds kort met een enige regelmaat bijhoud, is een verlanglijstje voor mijn naderende verjaardag. Wens #4: een personal organizer. Die me ook met kopjes koffie of thee en een boek op de bank zet, boodschappen doet, voor me kookt en mijn brood smeert en die namens mij nadenkt, tobt en piekert.