Niets erger dan van die dromen die maar doormodderen. Dat je al slapend bedenkt dat het niet helemaal klopt wat je droomt, en je als het ware de boel een stukje terugspoelt en opnieuw begint. Keer op keer op keer. Ondertussen ben je je daar nog bewust van ook, dat je wat je droomt steeds herschrijft, en hoewel je slaapt lijkt het alsof je wakker ligt. Zelfs nachtmerries, hoe afschuwelijk en indringend ook, zijn minder erg - of misschien niet minder erg, maar van een geheel andere orde.
Nee, dan liever maar ontdekken wat je droomt over het doel in je leven. En niet alleen die droom ontdekken, maar 'm ook najagen, daar heel concrete stappen voor zetten en resultaten behalen.
Vorige week evalueerde ik de effecten van de groepstherapie bij de Rockchick & Co. Gisteren vroeg met-k.com of ik de vijf prangende vragen wilde beantwoorden. Een halfjaar geleden deed ik dat ook. Toen had ik nog geen idee wat dat ik droomde. Ik hing maar wat rond in mijn eigen leven. Hoeveel verder ben ik nu - weer evalueerde ik mij, en nu over de effecten van het ontdekken van mijn dromen. Dromen die ik niet hoef te herschrijven. Niet wíl herschrijven.
Gek genoeg is dat af en toe even heel beangstigend.
4 opmerkingen:
Ik lees jouw antwoorden op de 5 prangende vragen. Wat een ontwikkeling maak jij door! Wat een kracht is er vrijgekomen!
Je hoopt dat je via de woorden op jouw blog in 't hoofd van jouw lezers blijft, dat je iets in beweging zet, dat je iets aanraakt, iets losmaakt.
MarsMania, mij raak je. Diep.
@Suzanne Dank je wel. Ik vind het bijzonder om te ervaren dat ik dat kan, jou raken, anderen raken, met gewoon maar mijn letters, woorden en zinnen.
Vroeger dacht ik
dat mijn beperkingen
mijn grenzen waren
Loesje
@Anoniem Die uitspraak van Loesje wil ik wel op een kamerbrede poster hebben!
Een reactie posten