Orde

Structuur verlangde ik. Overzicht. Rust in mijn hoofd. Voor overzicht en structuur zou de schemagerichte psychotherapiegroep zeker kunnen zorgen. Toch koos ik er niet voor. Omdat ik bedacht hoe diep de chaos in mijzelf verankerd zit. 

Fijn als een structuur van buitenaf me aan meer regelmaat zou helpen.

Beter nog als ik er zelf mee leer omgaan. En daarvoor is de groep waarin ik al zat de ideale speeltuin.

Ook thuis moet ik hoognodig wat orde op zaken stellen, besluit ik. Weg met die laptop in de woonkamer, om te beginnen. Tijd om mijn werkkamer echt als werkkamer in gebruik te nemen. Niet alles door elkaar laten lopen. Dat helpt vast ook tegen de janboel in mijn koppie.

"Maar wat jij zoekt, vind je niet in een opgeruimde werkkamer", zegt K. als ze me bezig ziet.

Ik weet dat ze gelijk heeft en toch probeer ik het. IJverig speur ik op internet naar een bureau ter vervanging van de oude eettafel die ik nu heb staan. Een goed bureau met genoeg opbergruimte is het halve werk, vertel ik mezelf. Ik heb ook dringend een ordner nodig. Eentje waar ik alle rondslingerende printjes en papieren keurig in kan stoppen. Met tabbladen ertussen. Voor de zekerheid download ik een e-book over het betere opruimen. En ik zeg tegen mezelf dat ik dat ook doe als voorbeeld. Omdat ik zelf het uitgeven van een e-book overweeg.

Vroeger, toen ik nog een stalen harnas droeg en er een hoge muur om me heen stond, toen was het nooit een bende. Niet in mijn kamer, niet in mij. Ordnung muss sein – maar nu leef ik meer.

Wedje doen over hoe lang mijn laptop op mijn werkkamer blijft staan?