Actie

http://www.ipetitions.com/petition/anticonceptie/

Pas als ik nieuwe stickertjes op de lantarenpalen ontdek, herinner ik me hem (ik weet zeker dat het een hem was) weer: de stickervandalist. Al lang zijn zijn stickers uit het straatbeeld verdwenen. Ik maak mezelf graag wijs dat dit komt door mijn volhardende afpeuteractie. Maar de man kan ook gewoon verhuisd zijn. Of misschien heeft hij een andere hobby gevonden. Of een leuke vriendin.

In ieder geval denk ik dat de nieuwe stickervandalist niet dezelfde is als de oude stickervandalist.

De nieuwe is volgens mij een aardige, wat oudere vrouw. Ze heeft al jarenlang, vermoedelijk vanaf het allereerste begin, een abonnement op Opzij. Ze geeft vaak geld aan goede doelen. Maar nooit eerder sloot ze zich aan bij demonstraties, droeg ze spandoeken, prikte ze buttons op haar jas, stak ze vlaggen uit of plakte ze posters voor het raam.

Nee.

Totdat ze het plotseling helemaal zat was. Ze haalde haar typemachine tevoorschijn en begon als een bezetene te typen. Urenlang was ze aan het werk, ze moest een paar keer opnieuw beginnen. Dat internetdinges, hoe noem je dat. Daar ging ze steeds de fout in. Op de computer in de bieb had ze het gevonden en snel opgeschreven op de achterkant van een boodschappenbriefje. Nauwelijks had ze in de gaten hoe donker het was geworden. Vandaar dat ze niet meer zo netjes recht kon knippen. Maar what the heck, dacht ze: het gaat om de boodschap. En de boodschap is duidelijk.

Dus nu hebben we weer stickertjes in het dorp.

Hele lieve.

Ik peuter niet.