Tijd. Ik heb daar een probleem mee. Ik ben het soms zomaar kwijt. Dan blijkt het oktober te zijn, terwijl ik zou zweren dat het gisteren nog mei was. Of dat het morgen voorjaar is. Duurt maar even hoor, deze verwarring. Of nee, de verwarring blijft, in een deel van mijn hoofd.
Een ander deel realiseert zich hoe het echt zit.
Mijn leeftijd, ook lastig. 42 ben ik. Ik schrijf dit op. Ik weet dat het klopt. Ik zie het staan. Ik reken na. Het klopt echt. Maar ik begrijp het niet, het verwart me. Wanneer is het gebeurd dat ik zou oud ben geworden? Onlangs was ik nog 32 en hoewel ik me kan herinneren wat ik tussen toen en nu deed, herinner ik het me niet.
Laatst meende ik te zien dat het sneeuwde en ik vond dat logisch. Het is immers al december, dacht ik.
Vorig jaar was ik rond deze tijd een dag lang in de veronderstelling dat het zo'n leuke datum was. Het verbaasde me nog dat ik die dag geen bruidsparen signaleerde bij het stadhuis.
Het was toch zeker 10-10-10?
Oeps.
Volgende maand denk ik vast op een zeker moment dat het 11-11-11 is. Klopt in mijn hoofd volledig. Aangezien ik zeker weet dat het volgend jaar 2012 is.
Maar verder gaat het vandaag best goed.
2 opmerkingen:
Ben ook (sinds kort) 42 en vraag me ook regelmatig af hoe dat dan zo gekomen is. Hoe het kan dat sommige herinneringen van 25 jaar geleden nog heel tastbaar zijn en waarom ik soms niet eens meer weet wat ik eergisteren heb gedaan. En waar die rimpel in m'n linkerwang vandaan komt? Hoe lang ik al grijze baardharen heb? Tijd wordt steeds ongrijpbaarder...
@Jooper Ik begin het vermoeden te krijgen dat zo'n boek als dat van Douwe Draaisma: Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt, nu toch voor ons bedoeld zou kunnen zijn...? ;-)
Een reactie posten