Bye

“German?” Elke dag is er wel een Griek die ons vraagt naar onze nationaliteit.

“No, Olandesa”, antwoorden wij dan.

“Ah, good”, horen we vervolgens terug. “Better”, zeggen ze er zelfs vaak achteraan, want de opluchting is kennelijk groot als je niet Duits bent.

“Kala”, zei vandaag de jonge Griek die de vraag stelde. “Kaldera.”

Kala betekent goed, dat snappen we. Maar kaldera?

“Huh?” is dan ook onze reactie.

“Better”, legt hij uit. “Kaldera. Better.”

Gauw noteer ik het in mijn miniwoordenboekje Grieks-Nederlands. Schjetto, staat daar ook. Dat zeg je als je koffie zonder suiker wilt. Daarna volgt meestal de vraag: Mè gala? Of je melk wilt. En dan zeg je: mavroh, tenminste, als je zwarte koffie wilt. Heb ik ook in mijn boekje geschreven, deze vakantie geleerd.

En zo bestel ik twee frappes bij een oud dametje dat er een kafeneion annex mini-market op na houdt in het dorpje waar we naartoe zijn gewandeld: “Dio frappes, parakalo. Schjetto. Mavroh.”

Het werkt: nadat ze wat heeft rondgestommeld in het eenvoudige keukentje verschijnen er twee glazen heerlijke zwarte, ongezoete koude koffie op ons tafeltje.

Met handen- en voetenwerk vraagt het mevrouwtje waar we verblijven. Of we zijn komen wandelen. Of we via de lange route over de weg zijn gekomen of over de geitenpaadjes, de korte route. Zij vindt het een warme dag, zegt ze.

Na het betalen bedanken we haar en zeggen gedag.

“Cherete”, zegt zij en we kijken haar niet-begrijpend aan. Kalimera moet ze zeggen of yassas, want dat snappen we.

“Cherete?” herhalen we aarzelend.

“Nè, cherete!” antwoordt ze blij. “That is bye bye in German.”