Matchen

Soms weet ik het niet zeker. Of ik nou dingen niet goed zie. Of dat mijn ouders het echt niet in de gaten hebben. Neem bijvoorbeeld de verjaardag van mijn moeder. Die heeft ze niet gevierd. Maar ze gaat het wel vieren. Met ons: Kleine Broer en Grote Broer en ik en onze vrouwen. Ze vraagt niet hoe wij daar tegenover staan. Ik bedoel: het is toch algemeen bekend dat Grote Broer en ik niet zo lekker matchen. Dat we elkaar nooit spreken. Dat Grote Broer geen stom woord zei toe hij eens door mijn vader bij K. en mij werd gedumpt: "Ga jij maar eens je zus opzoeken", zo ongeveer luidde de opdracht. Dat hij ook niet meer zei dan ja en nee en weet niet en zal wel als respons op de verwoede pogingen van K. en mij om een gesprek met hem aan te knopen toen we hem eens gingen opzoeken, jaren terug, toen hij nog liet weten waar hij woonde. Dat hij trouwens in diverse sociale situaties, denk aan de verjaardagsfeestjes van mijn vader, mijn moeder en Kleine Broer, met zijn vrouw standaard de verste hoek van de ruimte opzoekt. Waar hij zwijgend naar de punten van zijn schoenen gaat staren. En zij naar de gasten gluurt. En ook niets zegt.

Al met al is het dan een tamelijk slecht idee om ons eerst gezamenlijk te laten koffiedrinken. Dan ons bij elkaar in een boot te stoppen. Waarna we drie uur lang in elkaars gezelschap moeten doorbrengen terwijl we lunchen. Om vervolgens, opnieuw opgesloten in het bootje, terug te varen.

Mijn ouders zien het heel anders. "Als het weer meezit, denken wij dat het voor jullie ook een leuk 'dagje uit' wordt."