Inchecken

Over drie weken is het zover: dan heb ik mijn eerste afspraak met de coach. Ze neemt me in de buurt van Utrecht mee uit wandelen. Omdat ik er erg van kan genieten om onderweg koffie te drinken met een lekkere koek erbij zo het idee heb dat de wandeling heel wat intensiever zal zijn dan een loopje met Hond, heb ik bedacht dat de trein het meest geschikte vervoermiddel is om ter plaatse te komen. Maar dan wil ik wel een NS-kortingskaart. En een OV-chippas. Want dat lijkt me echt geweldig: om übernonchalant in- en uit te checken. Zoals bij de tourniquetjes in de metro van Parijs. Alsof ik nooit anders doe. Alsof ik een echte vrouw van de wereld ben. Dus hup, naar de site van de NS en een accountje aanmaken. “Bedankt voor uw aanmelding. Binnen vijf werkdagen ontvangt u per post de gegevens om uw account te activeren.” Wablief? Per brief? Is dat niet een beetje… euh – ouwerwets? En langzaam?

Gisteren, sneller dan verwacht, viel de brief in de bus. Met een schitterende activeringscode met daarin maar liefst tweemaal een l of een I of zou het misschien een 1 zijn, nee, dat toch niet. De ene l lijkt groter dan de andere l, maar is dan de kleine l de l of is de grote juist een l. Kortom: vele pogingen later ben ik eindelijk ingelogd. En roepen ze enthousiast dat ik direct een e-mail krijg met een link om bij mijn persoonlijke gegevens te komen. Iets gaat hier een tikkeltje omslachtig, heb ik het gevoel. Nu maar hopen dat het straks echt werkt. En ik me in een trendy powergirloutfitje, tas over de schouder en telefoon aan mijn oor, met wapperende jaspanden en ferme tred in- dan wel uitcheckend door de OV-poortjes kan haasten.