Al jaren gaat het goed. Er komt er een bedrag terecht op de spaarloonrekening van K. en datzelfde bedrag boekt de bank vrolijk en gezwind door naar één of ander beleggingsplan. Waarin dat plan belegt zou ik echt niet weten. Vermoedelijk vooral in de oudedagvoorziening van meneer de directeur die een brief stuurde over een betalingsachterstand. Hoe je een betalingsachterstand kan oplopen als de bank de betalingen automatisch overmaakt is me een raadsel.
Hoe dan ook.
Ik besluit om dit akkefietje even recht te breien en bel de bank. Nadat ik eindeloos in de wacht heb gestaan, noem ik netjes mijn naam en vervolgens de rekeninggegevens.
"De rekening die u bedoelt, staat die op naam van uw man?" vraagt de mevrouw van de bank.
"Euh – nee, die staat op naam van mijn vrouw." Jaha, ik kan het wel.
Even is het stil aan de andere kant van de lijn. "O! Dat kan gebeuren. Dat heb ik zelf ook", zegt ze dan.
Maarja. Ook zó of niet: K. moet toch zelf bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten