Mierendag

Foto gevonden op internet

"Heb je het gezien?" vraagt K. als ik thuis kom na de groepsbijeenkomst bij de Rockchick & Co. "Het is de jaarlijkse mierendag." Inderdaad is het me opgevallen dat overal mieren krioelen. Tussen de klinkertjes in de fietsenstalling van de ggz. Op straat. In de tuin. En als ik in de zon een boterhammetje eet, landt er één op mijn hand. Eentje met vleugels. Nu ik er op let, krijg ik er de kriebels van.

"Komt dit dan maar één keer per jaar voor?" vraag ik aan K. Met grote stelligheid antwoordt ze bevestigend. "En altijd rond deze tijd?" wil ik nog weten. Ja, altijd rond deze tijd.

Als kind was ik eens ziek, zoals alle kinderen dat weleens zijn, en zoals ook alleen kinderen maar ziek kunnen zijn: hevig ziek met flinke koorts. Misschien was ik aan de beterende hand. Misschien wilde mijn moeder me niet alleen thuis laten, hoewel dat vaak wel gebeurde. In elk geval nam ze me mee in de auto toen ze Grote en Kleine Broer tussen de middag van school ging ophalen. Terwijl we bij een verkeerslicht stilstonden, staarde ik uit het raam naar het asfalt. "Er lopen heel grote mieren!" zei ik verwonderd tegen mijn moeder.

"Grote mieren?" reageerde zij en trok op, zonder een blik op de mieren te kunnen werpen. "Ik denk dat je droomt." 

Nog altijd zou ik graag willen weten of ik toen echt mieren zag.

Hoe dan ook. Wikipedia leert me dat er in Nederland meer dan 50 mierensoorten zijn. Probeer daar maar eens over na te denken zonder jeuk te krijgen.