Poesje

Ze praatten hard, ze lachten hard. Ze nemen de hele stoep in beslag. Ze dragen glimmende trainingsbroeken en dito trainingsjasjes. Ze hebben kortgeschoren koppies. Ik voel me onwillekeurig geïntimideerd. Ik overweeg om over te steken; ik verwerp die gedachte. Ik passeer. Zij passeren. "Mevrouw", spreken ze me aan. Ze vragen de weg naar een sportterrein. Ik heb een vage notie waar het is. Ik heb geen zin om het uit te leggen. Ik heb geen zin meer. "Ik weet het niet", zeg ik. "Echt, ik weet het niet." Ik zeg geen sorry. Ik wil slapen. "O nee, het kleine poesje gaat niet mee naar de zee", zingt een klein meisje met twee hoogblonde staartjes. Zelfverzonnen.