Tips

“Heeft mijn mannelijke collega u misschien geholpen?” vroeg het kassameisje. Verward kijk ik haar aan.

“Deze boeken zijn allebei tips geweest van mijn collega”, verklaart het meisje. “Dus ik dacht dat hij ze u misschien had aanbevolen.” Nou nee, zelf een boek uitzoeken kan ik wel.

“Ze zijn ook echt goed, hoor, deze boeken”, stelt het meisje me gerust, hoewel ik daarover niet ongerust was. “En wilt u misschien de gratis uitgave vanwege de thrilleractie?” Asjeblieft niet. Boeken & ik: we waren een setje. Dikke verkering. Onlosmakelijk met elkaar verbonden, vanaf het moment dat ik kon lezen. Ik las alles wat los en vast zat. Als er maar letters in stonden. Tot ik last kreeg van mijn psychische wiebels. Sindsdien kan ik niet meer zomaar alles lezen. Sommige boeken halen me helemaal overhoop. Sommige boeken slaan me knock out. Sommige boeken maken dat ik het contact verlies met de realiteit. Sommige boeken beschrijven precies de sfeer van mijn nachtmerries. Om een lang verhaal kort te maken: het boek dat op mijn nachtkastje ligt is prachtig, echt. Maar het gaat niet. Het zal me de gekte intrekken als ik doorlees. Vandaar dat ik weer eens een bezoekje aan de boekhandel bracht – nouja, dat is dan toch maar mooi een geluk bij een ongeluk.