Mijn stem is kwijt. Vannacht er tussenuit gepiept. Er is alleen een hees geluidje achtergebleven. Kijk. Ik weet wel dat ik mijn stem hier en daar wat vaker mag laten horen. En dan níet als in veel praten, weinig zeggen – waarin ik af & toe bijzonder goed ben. Dan ouwehoer ik een slag in de rondte. Hoor ik mezelf tetteren, meestal in combinatie met typisch MarsManisch druk gedrag. Daar kan ik anderen aardig mee vermaken, terwijl ik ondertussen verwoede, maar hopeloze pogingen doe om mezelf tot kalmte te manen. Dus ja, ik snap best dat mijn stem dat zat was. Maar ik vind het te radicaal om dan zomaar weg te sneaken. Vooral omdat daarvoor in de plaats tante Migraine is opgedoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten