Popeye

© MarsMania 2010

Kan iemand mij er opheldering over geven: is het de bedoeling dat mouwen van shirts en bloesjes allemaal net iets te kort zijn? Of heb ik nu toch plotseling langere armen dan de gemiddelde vrouw?

Ooit is dat van die armen me wel aangepraat in een kledingwinkel. Van mijn eigen kleedgeld ging ik een sweater kopen en op de mouwen na paste die prima. Twee verkoopsters hingen verveeld om mij heen – ik stel me voor dat ze smakkend Bubblicious kauwden en misschien zelfs grote bellen ermee bliezen. Maar zo was het waarschijnlijk niet precies. Wel zei één van hen, toen ik aan de mouwen stond te trekken: “Jij hebt nu eenmaal lange armen.” “Ja”, beaamde haar collega, “jij hebt lange armen.” Echt, dat was me nooit eerder opgevallen. En ik geloofde er niks van. Lange armen, ammehoela. Jullie willen me gewoon die trui verkopen. De moeite van de smoesjes hadden ze me kunnen besparen: ik moest en zou die sweater hebben. Want Popeye stond er op. En Popeye is beresterk, dat weet iedereen. Iets van die kracht zou beslist op mij afstralen als ik die trui droeg. Daar ging het mij om. Niet om de mouwen. Sowieso was het een vrij lelijke trui.

Maar wel mijn eerste girlpowerkledingstuk.