Lente

Het is echt praktisch voorjaar, daarvan is Hond overtuigd. Monter en zonder te aarzelen springt ze in het bos het water in. "Kom toch ook!" probeert ze me over te halen als ik op de kant blijf staan. Maar ik ben niet gek. Verderop, waar de zonnestralen niet zijn doorgedrongen, ligt nog een dun vliesje ijs. "Gooi dan tenminste een stok!" dringt Hond kwispelend aan. Ik toon mijn gehandschoende handen. "Te koud", zeg ik. Hoofdschuddend over zoveel onbegrip voor de lentekriebels in haar buik klimt Hond de sloot uit. Demonstratief schudt ze de waterdruppels uit haar vacht. "En toch is het echt bijna lente hoor", mort ze.

"Hé Hond", zeg ik later zachtjes, als ik de buurvrouw-van-tegenover in het oog krijg. Ze heeft een nieuw voorjaarsfris rood jasje aan. "Misschien heb je toch een beetje gelijk."