Dokter

De praktijk van de huisarts is nog geen vijf minuten open of er zitten al zes mensen in de wachtkamer. Tegenvallertje. Eerder dan ik is een jonge vrouw aan de beurt die lijkt op Eva van der Gucht. Een man met de snor van Kader Abdolah. Een moeder met het accent van Máxima. Ze stottert behoorlijk. Haar dochtertje, die nog niet kan lopen maar wel staan, geeft me een blokje. Ik geef het terug. En ik krijg het weer. Zo vermaken we ons een paar minuten. Bij haar en haar moeder hoort een vrouw die me herinnert aan mijn lerares Duits. Ze zou het zelfs zomaar kunnen zijn. Als ik niet zou denken dat ze er dan toch echt wel heel wat jaartjes ouder uit moet zien. Ik probeer uit te vissen wat de relatie is tussen Máxima en mijn lerares Duits; ik kom er niet uit. Na een uur roept de dokter me eindelijk binnen. Tja. Ik wilde een huisarts die betrokken is. Dat kost tijd.

Maar ach wat. Het ruikt naar mest. Er is een grote hoeveelheid hoveniers in het dorp neer gedwarreld. De vogels fluiten alsof hun leven ervan afhangt. Overal staan krokussen. It's swinging springtime! 

Be careful, please, Marsmania.