Liefde

Naast vertederende verhalen en een onduidelijk filmpje dat ze met haar telefoon maakte, lijkt het erop dat K. nog iets anders van Campeón-met-zijn-kleine-koppie-uit-Colombia mee naar huis heeft genomen: vlooien. Het kan Hond niks schelen. Ze is ook op slag vergeten dat ze haar plas op haar slaapplaats heeft laten lopen – normaal vindt ze het vrij gênant om te moeten toegeven dat ze niet altijd haar blaas volledig onder controle heeft. Nee, ze heeft nu echt iets belangrijkers aan haar kop: ze gaat helemaal op in het minutieus besnuffelen van K., terwijl ze met haar hele lijf kwispelt. Geen stap mag K. zetten voordat Hond alle geurnuances van het voormalige straathondje, die ook met K. mee naar huis zijn gekomen, heeft opgeslagen in haar uiterst geavanceerde geurenkabinet. De hond die deze geur met zich meedraagt: dat is de hond van Honds dromen. Dit is haar prins op het witte paard. Dit is de nieuwe grote liefde die haar nog altijd sluimerende hartstocht voor de Griekse straathond Billy-met-het-manke-pootje subiet naar de achtergrond verdringt. Voor Hond geen brede labradorharries of stoer getatoeëerde rasrakkers. Hond wil mannen die de littekens dragen van het ruige leven dat ze achter zich lieten. En ach, dat daar dan een vlooitje meer of minder bij hoort: "Woef!"


Ehm – 't zou eventueel kunnen dat de vlo met mij meereisde vanuit een winkel waar ik was en waarover ik geen nadere mededelingen kan doen omdat het bezoek deel uitmaakte van een Geheime Missie voor K.'s verjaardag en waar ik met veel plezier vertoefde terwijl ik een wonderlijk gesprek volgde over wat nu eigenlijk het crashen van een computer inhoudt en waar ik bovendien veel profijt had van het apenkooien dat we vroeger op de lagere school deden in de laatste gymnastiekles voor de vakantie. In dat geval: sorry, Campeón.