Kwetteren

"Twitter jij ook?" vroeg Karin me onlangs. Ehm - neuh, moest ik bekennen, met een zweem van schaamrood op de kaken. Een bloggende webredacteur die niet twittert: dat is verre van 2.0. Het enige dat kwettert te huize MarsMania zijn de vogels in de tuin. Overigens schrijf ik de kladversie van dit stukje met potlood in een notitieboekje, laat dat dan ook gelijk maar gezegd zijn. En ik troost me met de gedachte dat mijn 30-jarige collega, die zich er ongetwijfeld nauwelijks van bewust is dat er een tijd was waarin er geen mobieltjes bestonden, haar telefoon alleen gebruikt om te bellen. "Internetten doe ik op de computer, nieuws kijk ik op Teletekst en bellen doe ik met mijn telefoon", verklaarde ze zelf deze week. Of ben ik nu nog ouderwetser dan ik al dacht en is het juist heel retro, en dus hip, om te zijn zoals mijn collega is?
Goed.
Vandaag sloeg ook mijn krant me om de oren met een artikel over Twitter. "Waarom zou u niet één van die miljard twitteraars willen worden?" Tja.

Of hadden jullie dan willen weten dat ik straks naar de opening van Turning the Tiles ga? En dat ik zojuist een dansje maakte op Allein allein van Polarkreis 18?