Bedenksels

Afbeelding: www.char-lotte.nl

Als je bedenkt dat ik nog maar op de kleuterschool zat toen een kind mij vroeg wat dat was, chagrijnig, en dat het voor mij toen al een heel gewoon woord was, want dat was wat mijn moeder altijd was, als je bedenkt dat mijn moeder altijd moe was, of afgepeigerd zoals ze dat zelf noemde, als je bedenkt dat ze nooit lachte, zoals ze ook nooit iemand aankeek, ook haar kinderen niet, of haar man, als je bedenkt dat mijn moeder zichzelf beschreef als een wrak, als je bedenkt dat ze nooit vroeg hoe het was op school of waar je ook geweest was, als je bedenkt dat het pas verontrustend werd als ze sporadisch de slappe lach kreeg, als gevolg van een glaasje wijn teveel, en dat dan niemand met haar mee lachte, en als je bedenkt dat ditzelfde verhaal in zijn geheel op mijn vader van toepassing was, behalve dan dat hij nooit afgepeigerd was maar hondsmoe, dat hij geen wrak was maar kapot, dat ook hij niets vroeg en alleen maar schold en vloekte, dat hij niet de slappe lach kreeg maar vooral graag anderen uitlachte, ook zijn kinderen en zijn vrouw, en ook zonder dat er alcoholische versnaperingen in het spel waren, als je dat allemaal bedenkt en meer, dan is het misschien best logisch dat ik het weleens lastig vind om mezelf te zien als iemand die er toe doet om mezelf überhaupt te zien.