Familiebanden

Op internet zocht ik de juiste schrijfwijze van het woord inshallah - en kwam terecht op de website van mijn neefje. Je zou inderdaad bijna denken dat God dat dan zo wil. Maar hoewel ik katholiek heet te zijn, speelde geloof geen enkele betekenis bij ons thuis. Behalve in de schoolkeuze en in de trauma's van mijn ouders. Mijn neefje is één van de vele nichten en neven die ik heb. Na de geboorte van zijn zusje, ik was toen een jaar of 11, hebben mijn ouders niet meer de moeite genomen om nieuwe familie-uitbreidingen te melden. Vermoedelijk verdwenen de geboortekaartjes direct onder de aardappelschillen in de afvalbak. Laat staan dat we meegingen op kraambezoek. Het is op z'n zachtst gezegd vreemd om via zijn website in het leven van mijn neef te gluren. Om in zijn manier van schrijven het taalgebruik van Kleine Broer te herkennen. Om onder de reacties die van zijn moeder, mijn tante, tegen te komen, van zijn zusjes, van een andere tante. Hoe en waarom kan ik niet precies verklaren - maar het maakt me intens verdrietig.