Hypocrisie

Onlangs stuitte ik on the internet op een vroeger klasgenootje. Van het Mormoonse geloof was ze en na het overlijden van haar katholieke vader werd hij binnen de kortste keren alsnog tot Mormoon gedoopt. Zo schijnheilig vond ik dat. Het klasgenootje blijkt te zijn geworden wat ze toen al het liefste wilde en wat mij, ook toen al, tegen de borst stuitte: zendeling. Andere mensen, het liefst in arme landen, gaan vertellen dat wat het ook is waarin ze geloven niet goed is, en dat haar geloof echt alles beter maakt. Rot toch op. Momenteel lees ik dit boek. Schoonvader las daarin een voor hem herkenbaar verhaal over het benauwende zeer streng christelijke geloof. Ik lees het voor mij herkenbare verhaal van een meisje dat zich een vreemde voelt in het gezin waarin ze opgroeit. Vanochtend wilden Jehovagetuigen aan de deur weten of Jezus nog iets voor me kan betekenen. Zo aanmatigend – wie zijn jullie om te veronderstellen dat ik jullie Jezus nodig heb? Maak dat je wegkomt. Is ook nog eens het vierde kabinet van meneer de goed christelijke normen-en-waardenmoraalridder Balkenende gevallen. En dan zeg ik op mijn beurt: Job Cohen for president.