Voetbalboom

Op werk verbaas ik tout le monde met de kerstdecoraties op de kamer. Inderdaad ben ik geen liefhebber van de kersttijd. Maar vergis je niet: de versieringen zijn geheel van contemplatieve aard. Terwijl ik een foeilelijk glimmend rood kleed over twee tegen elkaar geschoven ladenblokken drapeer, bedenk ik de eerste alinea van een artikel in ons nieuwsbulletin. Het uitvouwen van de nepkerstboom geeft inspiratie voor zaken die ik in een overleg te berde wil brengen. Enzovoort. Op mijn beurt ben ik verrast dat zelfs collega's van wie ik het niet verwachtte hun huis ter ere van de kerst omtoveren tot een thematisch feestparadijs. Natuurlijk weet ik wel dat winkels erop aansturen dat je het ene jaar zus doet en het andere jaar zo. Maar het is even wennen als je ontdekt dat je omringd bent door mensen die zich daar ook werkelijk mee bezighouden. Onze boom, die in de pot gekweekt is (de verkoper herhaalt dat maar liefst drie keer, dus vermoedelijk is dit een belangrijk detail) wordt rood met zilver. Dat zijn namelijk de kleuren van de ballen die we al jaren hebben. Totdat K. zegt: "Wordt-ie niet al te rood-wit?" Ik doe een stap naar achteren. Damn. Het lijkt wel een voetbalboom. Het is snel verholpen.