Iedere keer als ik er aan denk, ergert het me opnieuw. Dat zou ik niet moeten laten gebeuren. Ik zou het van me af moeten laten glijden, ik zou het naast me neer moeten leggen. Het lukt niet. Steeds weer kriebelt de irritatie in mijn borstkas en begint mijn hart feller te tikken. De veronderstelling dat ik een gebruiksaanwijzing zou hebben. Een handleiding. Damn! Ik wil me er niet aan storen. Nee. Nee! En toch. Mijn tv heeft een user manual. Die ik trouwens nooit gelezen heb. Bij mijn pillen zit een gebruiksvoorschrift. En bij de thermostaat hoort een boekje waarin staat hoe ik 'm moet instellen. En dat ik nu niet kan vinden - dat ergert me ook. Dingen. Gebruiksaanwijzingen horen bij dingen. Dingen denken niet. Voelen niet. Leren niet. Groeien niet. Slapen niet, en dus ook niet slecht. Dingen beleven niets en dingen doen niks als de gebruiker niets doet. Dingen hebben geen wil. Geen stemmingen. Dingen zijn altijd hetzelfde. Vandaag werkt de tv hetzelfde als gisteren. En als morgen. Ik ben geen ding. Ik heb geen gebruikers. Ik ben niet statisch. Vandaag irriteert de gedachte me dat ik een gebruiksaanwijzing over mezelf zou kunnen geven. Morgen misschien niet meer. Maar zeker weten - nee, zeker weten doe ik dat niet.
1 opmerking:
Gebruiksaanwijzing? Voor een ander? Voor al die mensen die denken een ander pas te kunnen begrijpen als er een gebruiksaanwijzing wordt bijgeleverd, zie o.a. Leefregel e van Barbara Berger: http://www.hartenziel.nl/artikel/Een_kwestie_van_geluk.
Een reactie posten