Boodschapjes

Het bevalt de koningin helemaal niks, die virtuele contacten van vandaag de dag. Ik hoor haar klagen over de snelle, korte boodschapjes die in de plaats zijn gekomen van echt contact. "Je spreekt elkaar zonder gesprek, je kijkt naar elkaar zonder de ander te zien", zegt ze op de tv tegen een vaste camera waarachter vermoedelijk geen cameraman staat. Handig, die techniek die het haar al jaren mogelijk maakt om op eerste kerstdag eventjes in de huiskamer van vele Nederlanders neer te strijken. "De moderne technische mogelijkheden lijken mensen wel dichter bij elkaar te brengen maar ze blijven op 'veilige' afstand, schuilgaand achter hun schermen." Net als u dus, majesteit. "Tegenwoordig zijn zelfs buren soms vreemden", vertelt ze. Dat klopt. Al 2½ jaar doen wij onze stinkende best om in onze straat, wat zeg ik, in ons dorp barstensvol professoren, hoogleraren, dure expats, rechters, advocaten, psychiaters en noem maar op, een knikje terug te krijgen als we groeten, en allemaal tevergeefs. Deze buren, lieve koningin, deze babyboomers zijn opgegroeid in de tijd waarin het door u zo gemiste nabuurschap nog gemeengoed was en dat door deze mensen als zeer verstikkend ervaren is. Als ik hen gedag zeg kijken ze me aan (áls ze me al aankijken) alsof ik stront ben, want ach, ik ben maar van de Verloren Generatie, van de Generatie Nix. "De moderne mens lijkt weinig aandacht te hebben voor de naaste. Nu is men vooral met zichzelf bezig." Ik weet het niet hoor, beste Bea. Volgens mij werd er afgelopen week nog €7.113.447,- voor de bestrijding van malaria opgehaald door een heleboel sms'ende, twitterende en e-mailende moderne mensen.
Get real, wil ik eigenlijk maar zeggen. Ik krijg ineens enorm veel zin om eens lekker wat snelle, korte boodschapjes te gaan twitteren.