Crisisteam

Zelf vind ik dat de spanning wel wat is afgenomen. In vergelijking met de voorgaande weken. De stresssymptomen denken daar echter heel anders over. Die zijn juist in aantal toegenomen. Het zijn er nu zoveel dat ik ze leuk kan categoriseren. In de rubriek Meest Vervelend treffen we bijvoorbeeld de beroerde nachten aan. In de categorie Auw! vechten hoofdpijn en maagpijn om de eerste plaats. En daar hebben we de afdeling Ach, dat kan er ook nog wel bij, waarin ik het eczeemplekje op mijn linkerwang opberg. Zo ben ik eventjes zoet aan het ordenen, uiteraard zonder dat de kwaaltjes minder worden. Het blijft toch een vreemde gave van mij om alle tekenen van stress niet op te merken totdat de hoogste alarmfase meer dan bereikt is. Draai dan de hele boel maar weer eens terug. Dat gaat zomaar niet. Vandaar dat het goed uitkomt dat het crisisteam in staat van paraatheid is gebracht. Allereerst is het de beurt aan de Bowenmevrouw, die zich over lijf en leden mag buigen. Zij draagt het stokje over aan een Socratisch Persoon die op werk rust probeert te bereiken. Vervolgens treedt de Schematherapeut aan die met mijn inwendige chaos aan de slag gaat. Tussendoor tref ik ggz-G. en zie ik nog een keer de Bowenmevrouw. En nadat ik driemaal bij de Bowenmevrouw ben geweest en wie weet ook de Socratische Persoon al vaker heb gesproken, is het de beurt aan de tandarts. Want als ik tegen die tijd weer kan lachen, dan kan die lach maar beter mooi gepolijst en stralend zijn. Toch?