"Laten we gelijk even die pilletjes voor Hond halen", zegt K. als we langs de praktijk van de dierenarts lopen. "Een potje Eucerin", is even later de vraag aan de assistente, die haar zaterdagse boodschappen over de balie heeft uitgespreid. Bruin brood, tijgerbrood, een zakje kattenvoer, verschillende groenten. "Oselien?" vraagt ze en ze fronst haar voorhoofd. "Oselien!" roept ze daarna over haar schouder. De dierenarts verschijnt. "Waar is het voor?" vraagt hij. Ondertussen stopt de assistente de boodschappen in een tas. "Om plasjes op te houden", zeg ik en ik hoor hoe kinderachtig dat klinkt. "Tegen ongewenst en tussentijds urineverlies" was zoveel meer terzake kundig overgekomen. De assistente en de dokter kijken elkaar aan. "U bedoelt Enurace!" roepen ze bijna tegelijkertijd uit. Schaapachtig knikken we. De assistente pakt haar tas en roept haar zoontje. Ze staat al bij de buitendeur als ze, met een hoofdknik naar de spreekkamer, zegt: "Hij komt het zo brengen." Eucerin, wat is in vredesnaam Eucerin, vraag ik me af als we met de juiste pilletjes de praktijk hebben verlaten. Direct ben ik die vraag alweer vergeten. Tot ik thuis het toiletkastje opentrek: "Deze dermopurifyer crèmegel vermindert aanzienlijk puistjes en zorgt voor vetvrije hydratatie", straalt een tube Eucerin me tegemoet. Ja. Nou weet ik het weer. Dat smeer ik elke dag op mijn gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten