Mocht iemand bang zijn dat ik niet meer weet wat migraine is: maak je geen zorgen, vannacht ben ik er luid en duidelijk aan herinnerd. Niet dat zo'n reminder nodig was, want wie wel eens bezoek heeft gehad van tante Migraine, al is het maar één keer, die vergeet dat niet. Al is geen aanval hetzelfde, is mijn ervaring. Meestal ben ik met koppijn een kei in slapen (Gran Canaria: 36 uur) - vannacht is daar geen sprake van. O, ja, steeds val ik wel in slaap, om even hard weer wakker te worden. Tegen de tijd dat de wekker afgaat voel ik me alsof er een bulldozer over me heen is gereden. Ik heb altijd gedacht dat de spierpijn die ik standaard heb bij migraine kwam door het overgeven of het zo ontzettend lang in bed liggen. Nu kan ik vaststellen dat het er sowieso bij hoort. Dan hebben we mijn rechterbeen dat niet kan ophouden met bewegen, zelfs niet als ik allang mijn bed verruild heb voor de bank en op tv achtereenvolgens Goedemorgen Nederland, Nederland in Beweging en De Geheugentrainer zie voordat ik overschakel naar The Crocodile Hunter op Animal Planet. Ik voel me slap en brak en gedeprimeerd en af en toe lopen er wat tranen over mijn wangen: het hoort er allemaal bij. Maar geloof het of niet: niet de pijn is het ergste, of dat ik me zo beroerd voel, of dat de migraine mijn stemming sterk beïnvloedt. Nee. Wat ik on top it all het allerergste vind - dat ik me op werk moet ziekmelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten