Naar

Siamese kater Luca wordt vermist. Sinds gisteren; je kan er niet snel genoeg bij zijn om zo'n beest op te sporen. Dus op vele bomen en lantaarnpalen hangt zijn signalement en het verzoek om alstublieft in schuur of achtertuin te kijken. Ik doe geen moeite; met Hond in de buurt zit Luca echt niet bij ons. Vlak voor me steekt een loslopende hond de weg over. Ik ben bepaald niet in de stemming om wie of wat dan ook te reddden dus kwam het me goed uit dat hij een halsbandje om had. Dan zal hij toch wel van iemand zijn, maar tot het zichzelf uitlatende soort behoren. Of misschien is hij wel kwijt, maar dan vast wel weer te traceren, ooit, en ook zonder dat ik ingrijp. In de sloot zwemt een jonge zwaan rond. Een vreemde verschijning, zo'n jong beest in dit seizoen, en zonder in de verste verte een volwassen zwaan te zien. Verstoten door zijn ouders? Of ergens de aansluiting met hen kwijtgeraakt? Meerkoetjes en eenden omringen hem als een surrogaatfamilie. De kat van onze achterburen mist aandacht. Wanneer ik ook vanuit de dakkapel naar buiten kijk, altijd zit ze te wachten bij de achterdeur. Het lijkt er niet op of ze ooit naar binnen mag, maar ze blijft volhouden. Als de zon schijnt strekt ze zich behaaglijk uit op het terras. Als het regent of waait, drukt ze zich zo dicht mogelijk tegen de deur aan. Ja. Ik kan me dan wel doodmoe en klote voelen op het moment, maar in de dierenwereld valt het ook allemaal niet mee.