Geel

Mijn rechteroog is mijn dominante oog, zegt de drijfverentestmeneer die zowel links als rechts pretoogjes heeft. Volgens hem kijk ik vooral met rechts. Hetgeen betekent dat ik vooral mijn linkerhersenhelft gebruik. Mijn ratio. Dat ik rechts kijk klopt als ik met pijl en boog zou moeten schieten. Maar niet als ik foto's maak. Of als ik door een sleutelgat zou gluren. Mijn belangrijkste kleur is geel, blijkt uit de test. Betekent dat ik graag dingen wil kunnen doorgronden. Begrijpen. Allemaal logica, zegt de pretoogjesman. Maar geel is ook dat ik vrijheid wil en dat ik wil inspireren en vernieuwen. Niet per definitie alleen maar rationele dingen, zou ik zeggen. Bovendien is mijn oranje bolletje vrijwel even groot als de gele, zie ik als ik de bolletjes met mijn linkeroog bestudeer. Oranje verbindt logica met gevoel. Oranje hoort bij intuïtie. En staat voor ambitieus, uitdagingen aangaan, resultaten willen halen. Zo heel verstandelijk ingesteld als testmans me wil doen geloven, ben ik dus niet echt. Sommige dingen doe ik links, andere dingen rechts. Ik gebruik mijn bestek verkeerd om, ik stap linksvoetig op mijn fiets, ik sms met rechts, een telefoon hou ik met mijn linkerhand aan mijn linkeroor. Zegt dat allemaal iets over emoties en ratio? Noodgedwongen typ en muis ik momenteel met links. De gewrichten in mijn rechterhand, en vooral mijn duim, doen zo'n pijn, met dank aan het vochtige weer, dat ik die hand vandaag maar eens ontzie. Linkshandig typend lijkt het wel veel moeilijker om na te denken – maar ik heb het dan ook retedruk met onthouden hoe links muizen moet. Dat gaat niet zomaar op gevoel. Je t'écris de la main gauche, celle qui n'a jamais compté, celle qui faisait des fautes - du moins, on l'a raconté*, neurie ik zacht. Mijn linkervoet geeft de maat aan en met mijn rechterhand speel ik piano op de rand van de tafel. Met allebei mijn ogen dicht.

* De la main gauche van Danielle Messia, 1982