Boekwinkel

Verwilderd zag ze eruit. En woest keek ze me aan. Met een blik die ik maar op één manier kon interpreteren: “Donder jij eens even heel gauw op.” Meestal is dat voor mij een goede reden om juist te blijven waar ik ben. Maar iets in haar ogen zei me dat ik deze keer maar beter wat opzij kon gaan. IJlings trok ik me terug en bestudeerde in een andere kast de ruggen van boeken die ik al bestudeerd had, toen ik haar hoorde zeggen: “Ik zoek een boek.” “Dat kan”, antwoordde de verkoopster. Ze zei nog net niet: “Daar is een boekhandel voor”, maar ik hoorde het wel in de ondertoon. Het bleef even stil. Ik veronderstelde dat er een briefje tevoorschijn werd gehaald waarop een titel stond. “Over seks”, hoorde ik haar stamelen. Vervolgens onhandig gegiechel. “Ehm – over seksuele voorlichting aan kinderen”, bracht ze toen stotterend uit. “Dat kan”, zei de verkoopster weer. Niets is immers onmogelijk vandaag de dag. “Ja, dat moet ook gebeuren hè”. Vermoedelijk om haar ongemak te maskeren begon ze nu te ratelen. “Het is er de leeftijd voor. Dus. En ik dacht…” “Hier kunt u van alles vinden.” De verkoopster maakte er korte metten mee. Ze was druk bezig geweest met het plaatsen van een groot kartonnen display om een nieuw boek aan te prijzen. Dat zijn geen werkzaamheden waarbij de concentratie mag verslappen. “O”, zuchtte zij opgelucht. Ze was naar de kinderhoek gedirigeerd. Dat leek haar heel wat veiliger dan de hoek met boeken die moeten leiden tot meer inzicht in de psyche. “Ik was dáár aan het kijken.” Ongetwijfeld zwaaide ze naar de kast waar ze mij zo bruut had weggekeken.

Het enige dat ik als kind uit een voorlichtingsboekje heb opgestoken is dat je witte sokken en Zweedse klompen aantrekt als je moet bevallen in het ziekenhuis.