School

Mijn eerste werkweek na de vakantie bestaat uit de eerste drie bijeenkomsten van een interne opleiding. Op dag 1 meld ik me netjes op tijd op de aan mij doorgegeven locatie. Als ik ben uitgehijgd van de fietstocht en de klim naar de vierde verdieping, en net een eerste slok van mijn koffie wil nemen, blijkt dat ik in de verkeerde groep zit. Godverd..., vloek ik inwendig en spring weer op de fiets. In de groep waar ik niet hoorde leek ik één van de jongste deelnemers te zijn, in de goede groep ben ik één van de oudste. Niet alleen in leeftijd, ook in aantal jaren werkervaring bij deze werkgever. Toch bekruipt me het gevoel dat de jonkies zoveel beter dan ik weten wat ze doen, en waarom. Onderweg moest ik nog diep nadenken wat mijn functie ook al weer inhield en waarmee ik voor de vakantie bezig was geweest. Daarnaast vraag ik me af wat toch ook alweer het wachtwoord voor de computer op mijn werk is. Niet dat ik dat tijdens de cursus nodig heb - onvermijdelijk komt er toch een moment dat het van belang wordt. Drie van mijn medecursisten blijken ook dorpsgenoten te zijn, eentje woont zelfs bij mij om de hoek. "Toen ik je net zag binnenkomen", zei ze vanochtend tegen me, "dacht ik: ojee, vergeten de kliko buiten te zetten." Bij een opdracht om in te schatten op welke positie op de ranglijst onze organisatie zich bevindt, is één van de criteria de Relatieve omvang homoscene (wat overigens in de rubriek Cultuur staat, tussen Evenementen en Culinaire kwaliteit). "Pff", schampert iemand, "ik ben toch zeker geen homo, hoe moet ik dat nou weten?" "Nou", schamper ik terug, "ik ben het wèl, maar ik weet het ook niet, hoor." Het meest gehate aspect van dit soort bijeenkomsten: al die kleine coming outjes, de hele dag door. Vanmiddag gingen we met de hele bups op bezoek in mijn pittoreske dorpje. Het gemeentehuis, onze bestemming, is ooit een psychiatrisch ziekenhuis geweest. Alsof het een goeie grap is, vertelt degene die ons rondleidt dat om die reden het trappenhuis met, overigens mooie art déco-achtige, hekwerkjes is afgeschermd. "Anders zouden die gekken allemaal maar naar beneden springen." Gelach. Ach ja, die gekke gekken toch. Ze moesten eens weten hoe goed ik bekend ben met de binnenkant van de nu naastgelegen psychiatrische instelling.
Oja. Leerzaam en leuk is de cursus ook.