G.

"Ik zit bij G. in de groep", sms't K. over haar eerste opleidingsdag. Huh? Bij G.? Er schieten twee G.'s door mijn hoofd, totdat ik me realiseer dat K. die helemaal niet kent. En ik zelf trouwens ook niet, behalve van naam. Maar het zal dan toch niet G. zijn, die jarenlang mijn beste vriendin was, met wie ik lief en leed deelde en die mijn getuige was toen K. en ik bijna tien jaar geleden trouwden? En die van de ene op de andere dag niets meer van zich liet horen? Ik liet berichten achter op haar voicemail - ze belde niet terug. Ik stuurde kaarten - geen reactie. Ik stuurde vanaf een vakantieadres een verjaardagskadootje - het bleef stil. Ik overwoog of ik haar zus zou bellen om te vragen of er iets ernstigs aan de hand was, toen ik na meer dan een halfjaar bij een zoveelste belpoging G. zomaar zelf aan de lijn kreeg. "Pfoe, wat is dat lang geleden zeg!" zei ik. "Ja, zo gaat dat hè", reageerde G. laconiek. "Soms heb je er een poosje geen zin in." Nee, ze was niet ziek geweest en alles ging goed. We spraken af dat ik zou komen lunchen na een hardloopwedstrijd bij haar in de stad. Het was koud die dag, het sneeuwde. Ik was moe, ik kreeg hoofdpijn, maar ik had lekker gerend en ik was blij. Achteraf heb ik me vaak afgevraagd of ik toen iets fout heb gedaan. Had ik langer moeten blijven? Of korter juist? At ik teveel, of te weinig? Had ik niet moeten helpen afwassen? Of had ik meer moeten doen? Was het anders gelopen als ik meer had gepraat, of juist minder? Steeds weer legde ik mijn bezoek aan G. onder de loep en ik kwam er niet uit. Ik belde nog een keer of wat: de voicemail luisterde geduldig naar wat ik zei, en nooit belde G. terug. Ik stuurde kaartjes met kerst en met haar verjaardag. Onze verhuiskaart zal de laatste post zijn geweest die ik voor haar op de bus deed. Ik dacht dat we de draad wel weer konden oppakken als G. er eenmaal aan toe was. Maar toen ik deze zomer een nieuwe verjaardagskalender in gebruik nam, schreef ik haar verjaardag er na lang aarzelen niet meer op. Tijd voor afscheid.
Zou het G. zijn, bij K. op haar nieuwe opleiding? Ineens weer zo dichtbij - het raakt me meer dan ik verwachtte.