Makkelijk

Wat ik knap irritant vind, ervan afgezien dat ik nu wéér hoofdpijn heb terwijl ik gisteren al knock out was door migraine – wat ik dus knap irritant vind is dat ik geen datum meer kan onthouden. Het is niet erg, ik bedoel: er vloeit geen bloed uit zoals ze op mijn werk zouden zeggen, maar het is wel onhandig. En soms beangstigend, alsof mijn leven als zand door mijn vingers loopt. De meest onbenullige dingen onthoud ik juist wel. Bijvoorbeeld: 4 augustus, de verjaardag van een meisje dat bij mij op de lagere school zat. Maar is het vandaag al wel of niet 4 augustus geweest? Daarvoor moet ik echt even de datum nakijken. Wanneer waren we in Venetië? Ik weet dat het in juni was, maar begin, half of eind juni – geen flauw idee. Dat ik ook de namen vergeet van een heleboel kindertjes van vrienden en kennissen vind ik tot daaraan toe. Van de kinderen die we weleens zien weet ik hoe ze heten, en dat vind ik genoeg. Op werk heb ik collega's van wie naam ik niet weet omdat ik die niet heb onthouden toen ze zich voorstelden, en dat vind ik vervelender, maar toch ook overkomelijk. Daar is de telefoonlijst met foto's voor. Maar wanneer had ik toch het eerste gesprek met ggz-G.? Was dat in maart? Of februari? En afgelopen maandag had ik een gesprek met een psychotherapeut van de ggz. Of was dat dinsdag? In elk geval ging ik woensdag lunchen met N. en toen leek dat gesprek alweer tenminste een week geleden. Soms is het ook handig. Pas geleden nog, ik zou zweren dat het gisteren was, duurde het zeker nog acht weken voordat we op vakantie zouden gaan. En nu hoef ik nog maar acht dagen te werken – of zes als het me lukt om wat zaken eerder af te ronden. Wat er in de tussentijd is gebeurd, wat ik heb gedaan: ik zou er eens rustig voor moeten gaan zitten met mijn agenda erbij om het te kunnen vertellen. Nogmaals, het is niet echt erg. Het is alleen maar dat ik wou dat iets voor een keertje makkelijk was.