Zomer

Laatst beweerde ik nog vol overtuiging dat mijn zomervakantiegevoel pas zou komen op mijn eerste vakantiedag: 28 augustus. Ook op dat moment was het prachtig weer en was ik meer buiten dan binnen. Maar ik moet toegeven dat ik zaterdag plotseling toch door het vakantiegevoel overvallen ben. Of was het vrijdag al? Ik zou het nu al niet meer zeker weten. In elk geval wist ik zaterdagavond zeker dat er een lange, luie, lome en lekkere zomervakantie was begonnen. Na een etentje buiten de deur zaten we nog eindeloos in de tuin. De vlammetjes van de fakkels wiegden wat heen en weer en knetterden af en toe zachtjes. Het is stil om ons heen. Geen spelende kinderen, geen auto's, niets. Alleen een koolmezenstelletje dat zit te babbelen in de boom en het gezoem van insecten. De achterbuurman komt thuis, de kinderen worden direct naar binnen gedirigeerd. Bijna raar is het dat we hun achterdeur in het slot horen vallen in plaats van een tent die open- en dichtgeritst wordt. Mevrouw J. en meneer T. krijgen bezoek. Gerammel van kopjes, gebrom van stemmen, een lach die opklinkt. Iemand besluit om toch nog snel het gras te maaien voordat het gaat schemeren. Een merel probeert het geluid van de handmaaier te overstemmen met luidkeels gezang. Terwijl de lucht feloranje kleurt wordt het langzaam weer stil. Een buurtbewoner veegt zijn tuin - misschien dezelfde als degene die het gras maaide. Meneer T. en mevrouw J. zijn met de visite naar binnen gegaan. In de verte nog een enkele vogel. Geluiden van de zomer, geluiden van vakantie. Maar wat het beste bijdraagt aan dit vakantiegevoel is mijn sublieme beslissing om voortaan de vrijdag vrij te nemen. Drie dagen vakantie - ehm, weekend. Ik was echt vergeten hoe ontspanning voelt. Ah - dit gevoel. Voor altijd.