Geschiedenis

Misschien komt het door het weer. Of zou het de tijd van het jaar zijn? Het kan zomaar aan de leeftijd liggen, wie zal het zeggen. Ik heb dan wel nog niet de gemiddelde leeftijd van mijn collega's bereikt - 47 jaar is dat voor wie het weten wil - maar een jong ding ben toch ook niet meer. Hoe dan ook, een korte fietstocht naar een andere locatie van mijn werk ontaardt in een MarsManische tour d'histoire. Kwestie van toeval. Ik streefde naar de meest rechtstreekse route. Dat was trouwens niet tegelijkertijd de snelste route. Als ik die neem, moet ik over een bruggetje dat in deze vakantieperiode voortdurend geblokkeerd wordt door kaartlezende en/of fotograferende toeristen, winkelende gezinnen en rondhangende jongeren. Dus ik pakte het steegje langs de bibliotheek aan de ene kant en de historische burcht aan de andere kant. Op die burcht rookte ik mijn eerste jointje, dat me niets deed omdat ik niet durfde te inhaleren. En in de bieb werd ik lastiggevallen door een kerel die me allerlei oneerbare voorstellen deed. Bruggetje over, steegje in, winkelstraat over, volgende steeg in. Boven de kledingwinkel die allang niet meer hip is, was mijn eerste studentenkamer. Ik was daar zo blij mee en tegelijkertijd was ik er doodongelukkig. Twee, drie straatjes verder hebben K. en ik destijds Hond opgehaald. Op de hoek zit een ouderwets koffiehuis. Ooit vluchtte ik daar met een klasgenootje naar binnen, nadat we in de winkelstraat waren aangevallen door een groepje meiden. "Meiden van het kamp", beweerde mijn klasgenootje. Eén van mijn oorlelletjes scheurde uit en in het koffiehuis bestelden we een slushpuppie om van de schrik te bekomen. Weer een brug over en naar rechts. Daar is de voormalige praktijk van J. Ik kan het in het voorbijgaan verkeerd hebben gezien, maar het lijkt alsof haar naambord nog naast de deur hangt. Misschien heeft iemand anders zijn naam eroverheen geplakt? Na het overleg neem ik een andere route. De makkelijkste route, waarbij je niet hoeft na te denken en alleen maar een heel klein beetje hoeft op te letten. Gewoon rechtdoor het fietspad volgen. Langs de haptonoom die me een tijdlang begeleidde. Zo te zien heeft ze nog steeds dat gekke vouwfietsje, het staat voor de praktijk tegen een boom. Bij het stoplicht het appartement van K. dat ze betrok kort nadat we elkaar leerden kennen. Op de valreep, vlak voordat ik weer terug ben op kantoor, passeer ik nog het huis waar ik voor het eerst met iemand samenwoonde. En waar ik mijn laatste joint ooit rookte - ik was twee dagen van de wereld en dat beviel me slecht. Sowieso beviel die relatie slecht dus hier sjees ik zonder te kijken snel voorbij. Het is afwisselend, hoor, om van hot naar her te scheuren om deze en gene te spreken. En eigenlijk wilde ik alleen maar die pittoreske hobbel-de-bobbel kinderkopjes vermijden.