Fit

Jemig. Er blijkt een wereld van verschil te zijn tussen niet zo heel fit zijn, zoals ik mijn conditie in het algemeen zou typeren, en Helemaal Niet Fit zijn, zoals ik me nu voel. Zelfs met hoofdpijn had ik gisteren meer energie dan nu. Vanochtend dacht ik nog dat ik last had van de Canarische gekte. Ik was allang wakker, had gedoucht en ontbeten, de krant gelezen en koffie gedronken en Hond uitgelaten. En al die tijd voelde ik me alsof ik half sliep, alsof ik nog bezig was wakker de worden. Het zwart van de nacht zat nog volledig in mijn hoofd, het was donker om me heen, en mijn bewustzijn was uitgeschakeld. In mijn geest hingen de resten van een nachtmerrie, de schaduwen ervan liepen met me op. Ik probeerde te focussen op de dag, maar ik kreeg geen contact. Ik kon constateren dat dit mijn toestand was, en ik was het niet zelf die dat vaststelde, het was niet mijn hoofd die dat bedacht. Ergens in de middag wilde mijn lichaam niet meer meedoen. Mijn benen willen mij niet meer dragen, mijn hoofd wil niet meer zonder ondersteuning recht op mijn romp staan, mijn armen willen alleen maar slap langs mijn lijf hangen. Mijn ogen willen dichtvallen. Ik ben een beetje snotterig en ik heb keelpijn. Jemig. Wat voelde ik me eigenlijk tot vandaag ontzettend energiek.