Duidelijk

MarsMania's hoofd vindt het welletjes. Al eeuwen maant hij MarsMania tot rust. Zonder enig resultaat. 't Kreng blijft maar doordraven. Iedere dag knalt ze vol haar werk in. Prijzenswaardig, die passie, alleen heeft ze daar de energie helemaal niet voor, denkt Hoofd hoofdschuddend. Ze moet zich 's ochtends naar het werk slepen. Trekt ze zich er iets van aan? Integendeel. Vrijwel zonder adempauze snelt ze 's middags naar huis om met Hond op stap te gaan. Mail te checken. Koken boodschappen wassen doen opruimen. Hoofd dringt niet tot MarsMania door. Ze hoort hem wel, daarvan is Hoofd overtuigd. Maar het lijkt alsof ze die signalen niet kan doorzetten naar de juiste plekken in haar lichaam. Zodat ze gaat zitten. En haar spieren ontspant. Oké, denkt Hoofd, misschien moet ik al heel tevreden zijn dát MarsMania überhaupt gaat zitten. Al grijpt ze dan direct naar een boek of de krant of praat ze K. de oren van het hoofd over haar werk. Hoofd zucht diep. Het wordt niks zo, met haar. Er zit niets anders op - harde maatregelen zijn nodig. Dus zadelt Hoofd MarsMania woensdagnacht op met pijn. Hoofdpijn. Stevige hoofdpijn. Een waarschuwingsschot, zeg maar. En wat gebeurt er? MarsMania gromt een slaperige vloek, dendert de trappen af naar de woonkamer en vist haar migrainepillen uit haar tas. Nou ja zeg! roept Hoofd. Wat denkt ze wel - zo zijn we niet getrouwd. Als Hoofd dan ook nog eens met lede ogen moet toezien hoe MarsMania donderdag, moe en huilerig, als een olifant door de porseleinkast door de dag heen ploegt en pas om 17.30 uur weer thuis is, 9 1/2 uur nadat ze achter haar bureau plaatsnam, dan is voor Hoofd de maat vol. Harde actie. Eerst laat Hoofd MarsMania lekker slapen. Als ze wakker wordt, niet al te vroeg, lijkt er nog niets aan de hand. En dan in één klap: tsjak, knallende, bonkende, snerpende koppijn. Elke keer als ze beweegt, schroeft Hoofd het pijnniveau iets omhoog. Pas als ze eindelijk op de bank gaat zitten, zelfs gaat liggen, toe maar, laat Hoofd de pijn iets zakken. Niet teveel. Een heel klein beetje. Zolang ze zich rustig houdt. Tevreden wrijft Hoofd in zijn handen. Hèhè. Ze heeft het door. Maar voor hoe lang?