Thuis

Vrijdag sjouwde ik een dikke ordner en een stapel aantekeningen mee naar huis om vandaag thuis te werken. In de loop van de zondag begon ik dat toch een ongezellig idee te vinden, zo alleen thuis, verscholen achter mijn beeldscherm. Maar toen ik vanmorgen goed en wel wakker was, na het uitlaten van Hond in de frisse ochtendlucht, realiseerde ik me dat ik behoorlijk uit mijn doen was door een nachtmerrie. Niet dat ik enig idee heb wat ik heb gedroomd - ik weet alleen nog dat ik vannacht angstig en gillend rechtop in mijn bed zat. Volgens K. heb ik dat zelfs twee keer gedaan. Ik heb even helemaal geen zin om aardig en leuk te doen. En zo bouw ik aan de eettafel binnen vijf uur tien webpagina's om naar een nieuw internetsysteem en een nieuwe huisstijl. Een klus waarvoor ik het dubbele aantal uren geraamd had. Pas als ik een kind hoor huilen, raak ik een beetje afgeleid en ik staar wat naar buiten. Het is speelkwartier op het schooltje en behalve het huilende kind hoor ik gelach en geren en het gestuiter van een bal - gaat niemand het kind troosten? Ik zit alweer op mijn toetsenbord te rammen als ik merk dat het gehuil nog steeds aanhoudt terwijl het verder stil is geworden. En dat het bovendien een heel hartstochtelijke huilbui is en niet van het schoolplein, maar bij de buren vandaan komt. Ach jee. Heeft de Koreaanse studente heimwee naar huis? Is haar verkering uit? Of heeft ze haar examens niet gehaald? Terwijl ik luister en me van alles afvraag is mijn werktempo aanzienlijk gedaald. Ik loop even een rondje door de tuin en speel wat met Hond, voor ik met hernieuwd elan weer achter de laptop plaatsneem. Voor ik het weet is het tijd voor de lunch. In de tuin zit ik mijn boterhammen te eten als ik achterbuurjongetje L. zijn zusje N. hoor ophitsen: "Klim nou over die muur! Dat kan je heus wel!" N. begint te dreinen: "Neehee, ik wil niet!" L. weer: "Schiet nou op! Er is toch niemand thuis." N. sputtert nog wat tegen, dan wordt het verdacht stil. Als ik naar de keuken loop om mijn bord weg te zetten, zie ik dat L. druk doende is bij de buren over de schutting te klimmen. Hij schrikt er zo van dat ik plotseling vanaf het balkon op de eerste verdieping naar hem sta te kijken, dat hij bijna op de grond valt. Even heb ik zin om bij zijn moeder op de thee te gaan. In plaats daarvan ga ik Hond uitlaten. Nog veertien webpagina's.