Slaap

Foto: Een werk van Damien Hirst op de Biennale di Venezia 2003

"Je wilt toch lekker slapen?" vraagt psychiater L., terwijl ze een recept uitschrijft voor Seroquel. Niet dat Seroquel speciaal bedoeld is om lekker op te slapen, maar reken maar dat je ogen binnen een uur na inname onverbiddelijk dichtvallen. Soms haalde ik ternauwernood mijn bed. Ik had bij de psychiater mijn beklag gedaan over mijn indringende nachtmerries. Wat die nachtmerries betreft maakte de Seroquel weinig verschil. Alleen waren mijn rusteloze benen nog overheersender. Lekkerder sliep ik dus bepaald niet. Doodmoe werd ik elke ochtend wakker. Vaak vermoeider nog dan ik was op het moment dat ik naar bed ging. Ik sleepte me door de dagen. Vanaf ergens vorig jaar mei tot om precies te zijn 8 april dit jaar heb ik 't spul gebruikt en het was een kutjaar - excuse my French. God, straks moet ik mijn moeder nog gelijk geven, dat al die pillen vergif zijn. "Vergeet niet dat benzo's de remslaap onderdrukken, de slaap waarin je het best uitrust en waarin je ervaringen verwerkt die je overdag hebt meegemaakt. Zonder die slaap raak je niet meer goed uitgerust", zegt een dokter die een slaapcursus ontwikkelde, in het Volkskrant Magazine van vandaag. Hoe is het mogelijk dat de ene dokter dit zo helder voor ogen heeft terwijl de andere dokter aan een oververmoeide en uitgebluste MarsMania juist zo'n pilletje voorschrijft? Mijn huidige psych gooide de Seroquel de deur uit toen ik klaagde over die flapperbenen. Het is een in de bijsluiter genoemde bijwerking, maar ook, heb ik inmiddels ontdekt, van de anti-depressiva die ik slik. Ik droom nog even beroerd en ik schop mijn bed nog steeds elke nacht tot een puinhoop - en toch voel ik me tegenwoordig 's ochtends weleens een beetje fris & fruitig. J. dacht dat ik altijd anti-depressiva zou moeten gebruiken - ik vraag het me af. Ik vraag me dat zomaar ineens in alle ernst af.