Koekje

Foto: een werk van Berlinde de Bruyckere, Biennale di Venezia 2003

In de brugklas zat ik, toen ik voor het eerst naar de kapper ging. Tot die tijd knipte mijn moeder mijn haar. Dat was niet altijd een even groot succes - soms liep mijn pony wel heel scheef en soms was het links aanzienlijk korter dan rechts. Of andersom. Mijn eerste kappersbezoek was echter ook niet heel geslaagd. Wat moest ik huilen na afloop, en ik weet niet eens waarom. Had ik misschien een totale make over verwacht? Een nieuwe identiteit misschien? Eindelijk zelfvertrouwen en geluk? Een tijdlang mocht mijn moeder weer met mijn haar aan de slag. Ondertussen schraapte ik mijn spaarzame moed bij elkaar voor een nieuw bezoek aan de kapper. De kapster waste en knipte en föhnde - wow, ik was helemaal ingenomen met het resultaat. Met zo'n hip hoofd kon me niets meer gebeuren. Dacht ik, totdat de kapster op de kassa aansloeg wat ik moest betalen. Mijn moeder had me voor haar doen een astronomisch groot bedrag meegegeven: vijftig gulden als ik het me goed herinner. Maar het bedrag dat op het bonnetje stond was bijna het dubbele - hoe ik dit heb opgelost vertelt mijn geheugen me niet. Wel weet ik nog dat het een flinke domper was toen ik ontdekte dat ik zelf ook een föhn nodig had en allerlei haarproducten om zelfs maar bij benadering na te doen wat de kapper had uitgespookt op mijn hoofd. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben gewoon niet zo goed met kappers. Ik haat het om, als het meezit, een halfuur naar mezelf te zitten staren. Dat om te beginnen. Ik tast, ten tweede, nog steeds in het duister over hoe je je koffie drinkt zonder je hoofd te bewegen. En bovendien ben ik niet thuis in het vocabulaire van de gemiddelde kapster. Zo vroeg ze vandaag: "En, heb je al vakantieplannen?" Ik had natuurlijk nee kunnen zeggen om verder stuurs voor me uit te gaan kijken. Maar zo zit ik dan ook weer niet in elkaar, dus ik meldde dat volgende week vijf daagjes Venetië op het programma staan. "O! Wat romantisch!" riep kapstertje-lief uit. Euh - gauw zei ik dat ik ook nog naar Griekenland ga. "Lekker joh", knip knip knip, "zon, zee, strand, uitgaan, shoppen..." Eh - ja. Het koekje bij de koffie paste gelukkig in één keer in mijn mond.